ALLEDAAGSE SCHOONHEID.

TERUG GEVONDEN WERK VAN VORIG JAAR.

BEELDVERHAAL: OLIVIA (WORDT NOG AAN GEWERKT)

ONTWERP VOOR REMINDERS.

ENKELE SCHETSEN TROJE.

EINDBEELDEN TROJE.

ZELFREFLECTIE:

COMMUNICATIEVE WAARDE: ik denk persoonlijk dat het verhaal bij mijn verbeterde versie redelijk berijpbaar is. Men kan zich inleven in wereld van het meisje en er is in de loop van het verhaal ook een duidelijk contrast zichtbaar als t gaat om haar emoties. Zelf vind ik het einde alleen niet zo super. Wist zelf ook niet zo goed hoe ik dit het beste kon brengen, en ben hier nu niet tevreden over. Verder heb ik ook gemerkt dat ik t heel erg moeilijk vind om mezelf niet meteen vast te zetten aan een idee wat ik heb. En niet meteen een tekening helemaal uit te werken, moet eerst veel meer gaan schetsen.

BEELDKWALITEIT: qau tekenstijl heb een wel een eigen manier van tekenen. Maar ik moet zeker wel gaan werken aan het uit kiezen van de juiste kaders en plaatsing van de volgorde van beelden. Zoals inzoomen enzo, want dat een toevoeging kunnen leveren aan de kwaliteit van mijn werk. Ook zal dit de coomunicatieve waarde van mijn werk verhogen.

MYTHOLOGIE: het verhaal zelf is al enigzins herkenbaar als t gaat om het tot leven komen van speelgoed. Maar de manier van vertellen maakt het wel origineel vind ik. Het bevat ook zeker een achterliggende boodschap namelijk achter de zon schijnt de wolken/ of de schijn bedriegt.
Het meisje komt terecht in een nieuwe beangstigende omgeving maar de ontdekking van het levende speelgoed brengt in hele nieuwe draai in haar belevingswereld. Waardoor alles weer ineens oke is.

EINDILLUSTRATIES, VERHAAL VAN WENDY

SCHETSEN VAN HET VERHAAL VAN WENDY
Ik heb het verhaal van Wendy uitgekozen en moet eerlijk zeggen dat daar niet zo heel veel aan te veranderen valt. Het heeft een duidelijke verdeling en spreekt zeer tot mijn verbeelding. Denk aan de driedeling: oorzaak (de verhuizing van Marie), ontwikkeling ( het gaat van een huiverend/angstig gevoel naar een opgewonden en blij gevoel) en conclusie. De grondgedachte van het verhaal is dat niets is wat het lijkt, kortom schijn bedriegt.

Verhaal: Marie en haar ouders rijden in hun belachelijk kleine autootje achter de grote verhuiswagen aan die hen naar een klein dorpje op de heuvels moet brengen. In de verte, aan het einde van de slingerweg, ziet Marie het enorme huis dat haar ouders hebben uitgekozen al staan. Het is omgeven door een dikke mist en staat midden op de heuvel tussen een aantal andere huisjes die wel twee keer zo klein lijken. Marie drukt zich nog dieper in de autostoel en huivert bij de gedachte in dát huis te moeten wonen. Eenmaal aangekomen worden de verhuisdozen snel uit de verhuiswagen geladen en in het huis gezet. Marie, haar ouders en de verhuisman staan in de enorme zwart-wit betegelde hal. De verhuisman zet de dozen neer en gaat er snel vandoorWanneer Marie rondkijkt ziet ze achter in de hoek van t huis een opvallend klein deurtje.Er bevinden zich wel meer deuren maar deze trekt haar aandacht, omdat ie zo klein is. Ook zit er een grote blinkend goude deurknop op. Het lijkt wel of er muziek uit de kamer achter het deurtje komt en Marie spitst haar oren. Voorzichtig sluipt ze naar het deurtje en opent het. Marie slaat haar handen voor haar mond. Zoiets prachtigs heeft ze nog nooit gezien! De poppen en teddyberen dansen,en de speelgoedtreintjes rijden in het rond. Met een brede lach gaat Marie de kamer binnen en ze danst en springt de hele avond. In de kamer is het één groot feest.Dan slaat de klok negen uur. Al het leven verdwijnt uit t speelgoed. In de kamer is alles weer rustig. Marie loopt de te kleine deur uit. Haar ouders zijn nog steeds aan het uitpakken. Marie glimlacht en bedenkt dat dit haar geheimpje blijft.....